Wojna stuletnia toczyła się między Francją a Anglią od 1337 do 1453 roku i jest to wielki konflikt, który przyczynił się do rozwoju Europy. Co było przyczyną jej wybuchu, jak długo trwała i jakie były jej konsekwencje, to ważne pytania, na które warto znać odpowiedzi.
Bitwa pod Beauge
Bitwa pod Beauge we Francji to jedna z najważniejszych bitew wojny stuletniej. Zakończyła ona sześć lat porażek armii francuskiej. Ale jak długo trwał konflikt francusko-angielski?
Na początku wojny stuletniej napięcia między oboma krajami nie były najwyższe. Wielkie obawy budziły zamorskie posiadłości Anglii, zwłaszcza te należące do księcia Normandii. W końcu jednak oba królestwa zawarły rozejm. Dzięki temu królowie mogli się przegrupować i skoncentrować na działaniach wojennych.
Po śmierci Karola VI w 1415 roku jego syn Henryk V stał się dominującą siłą na północy Francji. Zaczął też oblegać miasta. Jego głównym celem był kluczowy przyczółek nad Loarą na południe od Paryża.
Do czasu, gdy wojna francusko-angielska osiągnęła punkt kulminacyjny, Anglicy stracili większość swoich terytoriów we Francji. Choć Szkoci nie brali czynnego udziału w konflikcie, odegrali kluczową rolę w zapewnieniu Francji wzajemnej ochrony.
Traktat z Bretigny
Wojna stuletnia to okres w historii Europy, w którym wielu walczyło i ginęło. Był to czas postępu technologicznego, a znaczenie wojny uległo zmianie. Choć same bitwy były makabryczne, bezpośrednie skutki wojny były dalekosiężne.
Najbardziej znaną osobą związaną z wojną była Joanna d’Arc. Pojawiła się ona na dworze Karola około 1428 roku. Była jednak tylko jedną z wielu barwnych postaci biorących udział w wojnie.
Jednym z najbardziej udanych francuskich generałów był Bertrand du Guesclin. Potrafił on odzyskiwać miasto po mieście, stosując serię szybkich ataków. W końcu jednak zwycięstwo nie należało do niego. Jego taktyka nie była nowa, ale dokonał tego wyczynu dzięki dobrze opracowanej strategii.
W czasie wojny wprowadzono także nową broń i wiele postępów technologicznych. Wywołała też gwałtowny wzrost nacjonalizmu. Wielu francuskich szlachciców zginęło, a wiele terytoriów zostało utraconych.
Wojna karolińska
Wojna stuletnia była długim i burzliwym konfliktem między Anglią a Francją. Wojna, która toczyła się w latach 1337-1453, była serią bitew, starć z udziałem marynarki wojennej i operacji lądowych. Niektórzy historycy szacują, że trwała 116 lat.
Wojnę stuletnią poprzedziło kilka regionalnych i międzyregionalnych bitew stoczonych między Francuzami i Anglikami w północnej Francji i Bretanii. Ponadto wojnę przerywały różne walki polityczne i konstytucyjne. Pomimo zajadłości i rozlewu krwi, wojna przyczyniła się do ukształtowania tożsamości narodowej.
Wojna trwała przez prawie półtora wieku i miała wiele bezpośrednich i długoterminowych konsekwencji. Na przykład siła morska Francji ograniczyła przepływ wełny z Gaskonii do Flandrii. Ponadto wojna spowodowała zakłócenia gospodarcze zarówno w Anglii, jak i we Francji. A co najważniejsze, wywołała poważną rebelię w Anglii.
W pierwszych latach wojny Anglicy odnieśli zwycięstwo w kilku bitwach. Jednak ostatecznie wojnę wygrali Francuzi. Jednym z bardziej skutecznych francuskich generałów w tej wojnie był Bertrand du Guesclin.
Fakty, które doprowadziły do wojny
W ciągu trzynastu stuleci wojna stuletnia była konfliktem między Francją a Anglią, który trwał ponad półtora wieku. Wojna charakteryzowała się nową taktyką, nową bronią i rozwojem nastrojów nacjonalistycznych. Uważana jest za największy konflikt średniowiecza.
Głównym czynnikiem prowadzącym do wojny była seria sporów o sukcesję tronu francuskiego. Na początku XIII wieku dynastia Kapetyngów zakończyła się kryzysem dotyczącym przyszłości królestwa francuskiego. Po nim nastąpiło wiele otwartych wojen i sporów. W Anglii krążyło wiele pogłosek, że Francuzi zamierzają dokonać inwazji.
W miarę upływu lat pojawiła się nowa forma władzy dla królów. Utworzono stałe armie, które były wykorzystywane do walki. Armie te składały się z najemników. Stanowiły one nowy typ armii, która była potężniejsza od panów feudalnych.