Starożytna cywilizacja Mezopotamii to rozległa i interesująca cywilizacja, która istniała tysiące lat temu. Jej kultura jest dobrze znana z religii i pisma klinowego. Jednak starożytni zajmowali się również uprawą roli i polityką. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o historii tej cywilizacji, czytaj dalej!
Pismo klinowe
Pismo klinowe to rodzaj pisma, które powstało w Mezopotamii. Składa się ze znaków w kształcie klinów zapisanych na glinianych tabliczkach. Znaki te miały za zadanie oznaczać znaczenie. Użycie tych symboli doprowadziło do powstania wielkich dzieł literackich w Mezopotamii.
Tego typu pismo było również używane w starożytnych kulturach asyryjskiej i babilońskiej. W okresie neoasyryjskim pismo stało się bardziej zorganizowane i elastyczne. Niektóre zapiski z biblioteki Aszurbanipala w Niniwie zostały napisane w tym systemie.
Mimo że system pisma klinowego nie był tak zaawansowany jak egipskie hieroglify, nadal był potężną formą pisma w Mezopotamii. Pismo pomogło usprawnić handel i komunikację między pracodawcami i pracownikami.
Aby pisać pismem klinowym, skrybowie używali trzcinowego rylca do robienia klinowych znaków na mokrej glinie. Z czasem znaki te zaczęły reprezentować dźwięki. Jednak wpływ systemu pisma klinowego zmalał do 500 roku p.n.e.
Pierwotny system pisma klinowego miał ponad 1000 symboli. Z upływem lat liczba symboli zmniejszyła się do około 600. Potem z pisma klinowego zniknęły linie krzywe, a liniowe pociągnięcia zyskały wygląd klinów.
Kultywacja
Żyzne ziemie Mezopotamii były domem dla jednego z najbardziej wydajnych systemów rolniczych w starożytnym świecie. Był to region, w którym uprawiano wiele różnych roślin, w tym jęczmień, pszenicę i soczewicę. Produkcja rolna pomagała Mezopotamczykom uprawiać żywność, tworzyć miasta i wspierać gospodarkę.
Mezopotamski rolnik uprawiał ziemię za pomocą wołów i grupy robotników. Ich główną uprawą był jęczmień, z którego wyrabiano chleb. Uprawiali też daktyle, granaty i soczewicę. Ponadto na północy uprawiali winogrona i palmy daktylowe.
W południowej Mezopotamii powstał system nawadniający, który pomagał rolnikom w uprawie pól. System ten obejmował kanały i akwedukty. Irygacja miała chronić rolników przed powodziami. Jednak w wielu przypadkach w glebie gromadziły się sole, które niszczyły uprawy.
Sole mogą zatruwać glebę i zmniejszać jej żyzność. Z tego powodu Mezopotamczycy opracowali specjalne praktyki kulturowe, by zwalczać te problemy.
Pierwsza odnotowana działalność rolnicza miała miejsce 11 500 lat temu w Korytarzu Lewantyńskim. Najwcześniejsze dowody na istnienie prosa znaleziono w Mezopotamii.
Polityka
Badanie starożytnej Mezopotamii stwarza wyjątkową okazję do zbadania, jak funkcjonowała polityka przed powstaniem nowoczesnego systemu państwowego. Oferuje również nowe spojrzenie na stosunki międzynarodowe. W tym artykule zajmiemy się koncepcją wojny w okresie akadyjskim.
Na potrzeby tego artykułu skupimy się na trzech głównych aspektach wojny w starożytnej Mezopotamii. Są to: bogowie, król i siły zbrojne.
Po pierwsze, mezopotamski panteon składał się z bogów uosabiających elementy natury. Należała do nich bogini księżyca Nanna i bóg słońca Utu. Po drugie, bogowie byli reprezentowani przez królów, kapłanów i miasta-państwa.
Po trzecie, król był uważany za boskiego przedstawiciela bogów, a jego armia była ważnym instrumentem projekcji władzy. Mimo to wiele mezopotamskich miast-państw walczyło ze sobą z powodów politycznych lub religijnych.
W czasach imperium akadyjskiego „teologia wojny” króla pozwoliła mu lepiej zrozumieć rolę bogów w jego walce z wrogami. To dawało mu poczucie władzy i zapewniało mu skonstruowane boskie zadanie.
Religia
Religia mezopotamska jest jednym z najwcześniej powstałych systemów religijnych. Jest też jednym z pierwszych, które rozwinęły się w sposób zorganizowany. Systemy te łączyły elementy polityczne i duchowe, tworząc system religijny, który wpłynął na wszystkie późniejsze tradycje religijne.
Starożytna Mezopotamia miała wielu bogów, a ludzie byli zachęcani do oddawania im czci poprzez składanie darów i ofiar. Często były one przechowywane w świątyniach. Kapłani wykorzystywali swoją wiedzę o bogach do przeprowadzania specjalnych rytuałów, aby chronić bogów i upewnić się, że pozostaną w mieście.
Ważnym wydarzeniem w religii mezopotamskiej był Festiwal Nowego Roku. Obchody trwały jedenaście dni i obejmowały rytuał oczyszczania ciała, ucztę i świętowanie odrodzenia roku.
W starożytnej religii mezopotamskiej istniały setki bogów. Różni bogowie odpowiadali za różne sfery ludzkiej działalności. Podczas festiwalu ludzie składali bogom ofiary. Niektórzy z nich to Tammuz, bóg płodności i pór roku, oraz Isztar, bogini wojny.