Kontrreformacja to ruch w kościele, który rozpoczął się podczas reformacji protestanckiej. Wyrosła z katolickiego odrodzenia i została w dużej mierze zakończona wraz z końcem europejskich wojen religijnych w 1648 roku.
Historia
Historia kontrreformacji została w znacznym stopniu przeformułowana w ciągu ostatnich dwóch dekad. Na przykład John Bossy, który opublikował kontrreformację w 1985 roku, położył nacisk na praktykę religijną, a nie na jej doktrynalne znaczenie.
Kontrreformacja była reakcją Kościoła rzymskokatolickiego na reformację protestancką. Był to czas gruntownych zmian w sposobie funkcjonowania Kościoła. Reformy te obejmowały zmiany w sakramentach, doktrynie teologicznej, życiu religijnym i strukturze kościelnej.
Jednym z najważniejszych instrumentów kontrreformacji był Sobór Trydencki. Było to spotkanie biskupów z całego katolickiego świata, które odbyło się w latach 1545-1563. Omówiono na nim kwestie doktrynalne w odpowiedzi na reformę protestancką oraz ustalono zasady reformy klasztornej i kształcenia księży.
Innym ważnym instrumentem była rzymska inkwizycja. Inkwizycja została utworzona w 1542 roku. Papieże kontrreformacji umiejętnie używali siły i dyplomacji do walki z herezją.
Reformy nie wymazały protestantyzmu z Europy, ale dały Kościołowi katolickiemu szansę na odzyskanie schizmatyckich odłamów zachodniego chrześcijaństwa. W końcu Kościoły protestancki i katolicki zbliżyły się do siebie.
Wpływ jezuitów na filozofię i teologię katolicką
Towarzystwo Jezusowe to rzymskokatolicki zakon. Zostało założone przez świętego Ignacego z Loyoli w 1540 roku. Ignacego z Loyoli w 1540 roku. Znane jest z działalności misyjnej i przedsięwzięć edukacyjnych.
Po założeniu Towarzystwa Jezusowego ambicje misyjne zakonu miały charakter globalny. Jego ekspansja została przyspieszona w czasie generalatu Claudia Acquavivy.
Aby dostosować się do lokalnych zwyczajów i tradycji pedagogicznych, misjonarze opracowali specyficzne strategie i praktyki dla różnych kontekstów. Na przykład w Ameryce Łacińskiej misjonarze ewangelizowali metodami podobnymi do tych stosowanych w pierwszym wieku.
Towarzystwo Jezusowe miało ścisły związek z europejską ekspansją kolonialną. Ich misjonarze byli wysyłani do Brazylii, Peru i Indii. Misje te były równoległe w czasie. Jednak presja wywierana na misjonarzy była znaczna i często popadali oni w konflikt z władzami cesarskimi.
W XVIII wieku Towarzystwo Jezusowe stało się celem sił antyjezuickich kierowanych przez katolickie królestwa imperium hiszpańskiego. Postrzegano je jako zagrożenie dla świeckiej hegemonii państw narodowych.
Reassessment of the Counter-Reformation
Reassessment of the Counter-Reformation, 1450-1700 to studium katolicyzmu we wczesnej epoce nowożytnej. W tym okresie katolicyzm aktywnie starał się zmienić swoje oblicze w odpowiedzi na wczesnonowożytne państwo i wzrost gospodarczy. Nie oznacza to, że protestantyzm nie wywierał wpływu na katolicyzm.
Tradycyjnie termin kontrreformacja był używany w odniesieniu do reakcji Kościoła katolickiego na ruch protestancki. Jednak historycy religii podważają trafność tego terminu. Zaproponowano, że termin ten najlepiej pasuje do odpowiedzi Kościoła na wiele innych wydarzeń religijnych, które miały miejsce w tym okresie.
Jednym z ciekawszych głosów w tej debacie jest książka Reformations: The Early Modern World, 1450-1650 autorstwa Carlosa N. Eire, która została wydana przez Yale University Press w 2006 roku. Inne warte uwagi książki z tego gatunku to The Refashioning of Catholicism, 1450-1700 Roberta Bireleya i The World of Catholic Renewal 1540-1770 R. Po-Chia Hsia.
Porównanie z protestantyzmem
Porównanie z protestantyzmem to studium instytucjonalnych form chrześcijaństwa. W szczególności artykuł porównuje trajektorię rozwoju katolicyzmu i protestantyzmu we współczesnych Chinach. Autor wskazuje trzy kluczowe różnice między tymi dwoma religiami pod względem formy instytucjonalnej. W szczególności rozważa protestancką formę kongregacjonalizmu.
Kongregacjonalizm jest strukturą uczestnictwa religijnego, w której grupa wiernych łączy się w kongregację dla określonych celów społecznych. Ta forma wyznania jest ważną innowacją w religii protestanckiej. W przeciwieństwie do religii tradycyjnej, która miała tendencję do bycia jednolitą wspólnotą, religia protestancka narzuciła swoim członkom sztywne reguły. Między innymi unikał sekularyzacji życia społecznego i odrzucał niektóre aspekty kościoła rzymskokatolickiego.
Kościoły w religii protestanckiej są często upaństwowione. W rezultacie protestantyzm jest mniej zainteresowany sacrum. Ponadto otwiera drzwi dla starożytnych herezji.